MEVLİD’İN KUTLU OLSUN
“Vema erselnake illa rahmetelil alemin.”(seni alemlere rahmet olarak gönderdik.)
Hoş geldin ya Nebi!
Hoş geldin ya Resul!
Hoş geldin ya Yetimlerin babası!
Hoş geldin ya Kahir çekenlerin atası!
Kartaldan arkadaşım Şamil bir mesaj attı bugün çok güzeldi sağolsun.
“İnsan olmayı öğrendiğimiz, İnsana İnsan olması için çabalayan, Muhammed sav.Hoşgeldin”dedi.
Varisleri olan Evliyalar onu anlatmış, ondan önce gönderilen Enbiyalar onu anlatmış,
Musa onu anlatmış, İsa onu anlatmış,
İncil demek Müjde demek, yani O nu müjdelemiş:
“Ben gideyim ki; O gelsin.”demiş, İbrahim onu dilemiş,
“Allah ve melekler salatu selam eylemişler”
Ağaçlar, taşlar, hayvanat, nebadat onu selamlamış, İns ve Cin onu beklemiş, “Alemlere rahmet gelmiş.”
Öldürmeyi değil, hep yaşatmayı şiar edinmiş,
Mescidde kendisini görmeye gelen sarhoşu, azarlayanlara kızmış ve:
“SAKIN BİR DAHA ONA KIZDIĞINIZI GÖRMEYİM, O ALLAH’ı VE RESULUNU ÇOK SEVİYOR.”buyurmuş, şefkat, merhamet, sevgi, aşk onda güzeldi ve de onda güzel olmuş, Doğarken:
“Ümmeti!ümmeti”demiş.
Dünyasını değişirken de, hakeza yine:
“Ümmeti!ümmeti”demiş.
“Mahşer yerinde seni nerde buluruz ya Resullullah?”diye soranlara:
“Kevser havuzunun başında, başı açık, yalın ayak, Ümmetimin peşinde.”buyurmuş.
Onun sayesinde, KurAN’ın ifadesi ile:
“İnsanlar arasında çıkarılmış, en hayırlı ümmet..”olduk, KurAN Ona indi, O olmasa biz anlayamazdık, bilemezdik, yine kurAN’ın ifadesi ile:
“Ateş çukurunun kenarında..” iken O çekip aldı bizi.Bakın Akif ne diyor:
“Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma'sum,
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi!
Âlemlere, rahmetti, evet, Şer'-i mübîni,
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem'iyyeti, medyûn ona ferdi.
Medyûndur o ma'sûma bütün bir beşeriyyet...
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.”(amin.)
Salatu selam sana ya nebi, salatu selam sana ya Resul.
Dostlarına ve de dostlarının dostlarınada selam olsun.