Tek Seçenek; Umut
Bitti dediğimiz yerden yeşerir yeniden umutlar. Kaldığımız yerden devam hayata, düştüğümüz yerden doğrulma vakti. Kimse varmı diye etrafa bakmadan, umuda sarılarak kalkmak ayağa ve bitmedi diyebilmek.
Yaşayanlar için umut her zaman vardır, var olmalıdır. İyi şeyler olsun istiyorsak, önce kendimizi buna inandırarak.
Hiçbirşeyin kalıcı olmadığına defalarca kez şahit olmadık mı? Üzerimizi kara bulutlar kapladığında bile, gün gelip dağıldığını görmedik mi? En karanlık gecenin bile sabaha ulaştığını, güneşin yeniden doğduğunu görmedik mi? Nefes alıyorsak ümitvar olacağız.
Gönül istiyor değilmi, biride çıksın desin ki; sen çok dağıldın ben toparlayım, sen çok yoruldun bende dinlen, yaslandığın dağ, teselli bulduğun omuz olayım ... Herkesin içinde acıları var, uğruna savaştıkları, yalnızlıkları ve kaybolan hayalleri. Düşmeleri, yitirdikleri, uğurladıkları ve uğurlayamadıkları... Tutunduğumuz tek dal yine umut olmadı mı?...
Belki bugün değil belki yarın ama hep iyi şeyler olacağına dair umutlar var ederek içimizde. Bunun adı iyimserlikse evet iyimseriz, beklentimiz iyilikten yana. Birşeyler olacaksa güzel olacak yada güzelliklere vesile olacak ama olacak biliyoruz, çünkü umut ediyoruz.
Kimsesizlik ara ara göz kırpıyor bize, hüzün yanına çağırıyor. Gözyaşı hep kapının ardında gel dememizi bekliyor, gel ve gözlerime misafir ol. İhanet ise bir adım mesafesinde pusuda. Karamsarlık gölge gibi bizi takipte.
Bize seçenek çok ve biz umudu seçiyoruz. Büyüklere masallar tadında yaşamak hayatı? Neden olmasın ki... Masal ülkesinde yer beğendik kendimize adı “Umut”.
Gülsemin Konca