ZAFER VE TEFEKKÜR
Mekke şehirlerin anası.
Kurtarıcı bekleyen insanlığa,umut getiren şehir.
Site devleti.
Faran dağlarının sarmaladığı şehir.
Öksüz bir kurtarıcın beklendiği şehir.
İki kişi birde yol göstericiye ,yol gösterici olan mihmandar,bir çift deve.
Kainatın efendisi dönüp Mekke’ye doğru bakıyor ve de nemli gözlerle şöyle buyuruyor:
-“EY MEKKE!SENİ ÇOK SEVİYORUM,AMA VEFASIZ EVLATLARIN BIRAKMADI.”
Ve de yıllar sonra ,FETİH gerçekleşiyor.
Müslümanlar mutlu.sevinçli.mesrur.
Diğerleri evlerine kapanmış,Hazreti Peygamber sav.in vereceği hükmü bekliyorlar.
Kabenin anahtarını yine eskiden o işi yapana veriyor.Zira ilahi hüküm öyle.
-“EMANETİ EHLİNE VERİN.”
Yani liyakat vede iş bilmek.
Bir sure iniyor.Peygamber sav.devenin üzerinde,devenin boynuna yapışmış TÖVBE ve İSTİĞFAR ediyor.
Nasr suresi:
Allah’tan fetih müyyeser(nasib)olduğu zaman ve insanların fevc fevc (bölük,bölük)Din(İSLAM)e girdiklerini gördüğün zaman,tövbe vede Rabbine hamd et,O tövbeleri kabul edendir.”
Ve de o gün Kainatın Efendisi “Hepiniz serbestiniz.”diyordu.
O gün herkese bayramdı.
Geçmiş unutulacaktı
“Ey güzel!Geçmişi unut,geleceği düşün,bundan sonra orada yaşayacaksın.”derler.
“VEMA ERSALNEKE İLLA RAHMETELLİL ALEMİN”
Alemlere rahmet.
Zafer Allahtan,
Teyfik Allahtan
O ne dilerse o olur.
Vesselam.