UMUT VE ÜMİT
“Ormanda oduncu ayağını keser,inşallah kanamamıştır.”der.
İşte bu umuttur.
Ümittir.
“Ummaktan doğan iç erinci,güven duygusu”diye tarif eder sözlük umudu.
“Onu ayakta tutan güzel umut da yok olmuştu.”işte bu son noktadır.Buradan sonrası ,tutunmak için daha özel bir kaynak,inanış,inanç,güven e gerekir.Bu uçuruma gelinen,oradan aşağıya düşüşe ramak kalması demektir.Oraya geleni tutacak tek şey maneviyattır.
Hani Kartal tarafından beşikte yada at sırtında anne kucağında veya tarlada çalışırken ağaç dibinde uyutulan bebeğin Kartal tarafından kaçırılmasının önüne kim geçebilir.O bebeği o kartal’ın ağzından kim alabilir.
Burada ayet girer devreye ve KurAN derki:”KAFİRLERDEN BAŞKASI ALLAH’TAN ÜMİT KESMEZ.”-yusuf87-
Kardeşleri tarafından Kuyuya atılan Yusuf as.kuyudan çıkaran kim.
Peygamber sav.ihtiyaç için ashaptan ayrıldığında,Ona baskın yapıp kılıcını sallayarak Peygamber sav’e :
-“Ya Muhammed!seni kim elimde alacak”diye bağırınca,Peygamber sav.hiç tereddütsüz:
-“ALLAH”demiştir.
Bu söz karşısında şaşkına döndürülen kafir’in elinden kılıcını alıp:
-“Asıl şimdi seni kim kurtaracak.”diyen Peygamber sav’e çaresiz iman etmek zorunda kalan insanın ümitsizliği.
Diğer yanda Peygamber sav’im umudu.
Köyden uzak bir yerde,alıç toplama bahanesi ile,uyutulan kardeşin uyandığında, abilerinin uzaklaştıklarını görmesi ile,yinede kendisini kurda kuşa yem etmek isteyenlerin peşinden,ağlıyarak koşup onlara yetişmesi,herşeyden habersiz onlarla eve dönmesi umut yani güven duygusu,yada ummaktan doğan iç erinci değilde nedir o halde.
“Umut fakirin ekmeğidir.”demekki Allah her hal ve kârda fakiri ekmeksiz bırakmıyor.Ekmek bulamazsa bile umutla onu ayakta tutuyor.”acılar olgunlaştırır.”
“Hayal,akıllı adamın düşüdür.”o halde ümitsizlik vede umutsuzluk yok.
Yine .
Yeniden.
Düştüğün yerden kalmıyor musun?
Kalkıp tekrar devam etmiyor musun?
UNUTMA!
KAF dağına ulaşanlar,ANKA kuşu oluyor.
Yoksa az da gitsen uz da gitsen dere tepe düzde gitsen,yok olup gidersin.Esamen bile okunmaz. Bir Masalın konusu olmadığın gibi,hikayen bile yazılmaz.
Bir varmış ,bir yokmuş olursun.
Bir türküde ifadesini bulan şekli ile:
“BİR MÜRŞİDE BAĞLAMAZSAN ÖZÜNÜ,
YARIN HAKKIN HUZURUNDA VAR OLAMAZSIN.”
VESSELAM.